Początki 20-lecia międzywojennego nie były łatwe dla Radomia, w którym panowało duże bezrobocie. Dopiero decyzja o włączeniu miasta do Centralnego Okręgu Przemysłowego spowodowała rozwój ośrodka. Najważniejszą inwestycją rządową w mieście była budowa fabryki broni. Na jej potrzeby powstało osobne osiedle – z mieszkaniami dla robotników, majstrów i kadry inżynierskiej.

Na osiedlu zaplanowano szerokie – jak na ówczesne standardy – uliczki pełne zieleni. Pracownicy mieli do dyspozycji przedszkole, szkoły, w tym szkołę zawodową, a do tego dom kultury, łaźnię i stadion. Inwestycja była ewenementem na skalę krajową.

Starsza część osiedla jest bardzo jednorodna stylistycznie. Składają się na nią czterokondygnacyjne bloki z czterospadowymi dachami. W dekoracji kamienic inspirowano się renesansem i barokiem. Stąd w parterowych częściach budynków występuje boniowanie (podkreślanie układu kamieni), ślepe arkady (dwie podpory połączone łukiem), sterczyny z kulami i lizeny (płaskie występy w murze).

Najbardziej okazała kamienica została przeznaczona dla kadry inżynierskiej. Znajduje się przy ul. Kościuszki 6. Podczas II wojny światowej Niemcy ulokowali w niej siedzibę Gestapo, a po wojnie została zamieniona w siedzibę NKWD, w której torturowano wielu działaczy podziemia niepodległościowego. Dzisiaj ponownie jest zamieszkała.

Podążając za umieszczonymi w tej dzielnicy tablicami “Ścieżki po Plantach” można skorzystać z usług audioguida, który zapozna Was z historią osiedla.