Pierwszy park na Plantach powstał przy Fabryce Broni pomiędzy ul. A. Dowkontta/Ks. J. Poniatowskiego, a torami kolejowymi. Jego pomysłodawcą i założycielem był dyrektor fabryki inż. Kazimierz Ołdakowski. Jako znawca przyrody, sam wybierał drzewa i krzewy do nasadzeń.

Teren obecnego parku wg. map z początku XIX w. był płytką doliną rzeczną z trawiastymi pastwiskami, przez którą przepływał Potok Południowy. Początki parku Planty wiążą się z planami wybudowania bulwarów dla mieszkańców Radomia, a zwłaszcza osiedla przy Fabryce Broni. Bulwary miały ciągnąć się wzdłuż potoku na odcinku od ul. R. Traugutta do ul. Starokrakowskiej (dzisiejszej ul. B. Limanowskiego). Jednak ze względu na poważne zanieczyszczenie potoku i nieprzyjemny zapach, zrezygnowano z ich budowy. W 1927 roku, potok na tym odcinku został wpuszczony w podziemny kanał, teren wokół osuszono i zniwelowano nierówności, nawożąc ziemię. Początki urządzania zieleńca na tym terenie i pierwsze nasadzenia drzew miały miejsce w latach 30. XX w. i były związane z urządzaniem zieleni pomiędzy poszczególnymi budynkami osiedla. Jednym z zachowanych do dziś starych drzew, rosnących w bezpośredniej bliskości parku jest platan znajdujący się na tyłach dawnego kasyna Fabryki Broni.

W 1949 roku, przystąpiono do realizacji nasadzeń i wytyczania alejek. Park tworzony był etapami – zaczynając od ul. Traugutta, w kierunku ul. Sedlaka.

Wiek najstarszych występujących tu drzew szacować należy na 50-60 lat. Istniejący drzewostan parkowy świadczy o tym, że został on założony pospiesznie, a dobór gatunkowy był ograniczony. Aby osiągnąć efekt w krótkim czasie, posadzono tu gatunki szybko rosnące jak topole, klony i jesiony. Do niedawna dominującym elementem w drzewostanie parkowym były topole kanadyjskie i towarzyszące im mniej licznie topole białe, osiągające nieraz bardzo okazałe rozmiary. Jednak ze względu na swój wiek i zagrożenie dla bezpieczeństwa spacerowiczów stare topole zostały usunięte. Z innych najstarszych i najliczniej reprezentowanych grup drzew, wyróżnić należy klony jesionolistne i srebrzyste oraz jesiony pensylwańskie. Występują tu także lipy, klony różnych gatunków, dęby, kasztanowce, robinie czy jabłonie ozdobne. W drzewostanie parkowym dominują gatunki liściaste. Warstwa krzewów najliczniej reprezentowana jest przez jaśminowiec, tawuły i czarny bez, które występują w postaci skupin rozrzuconych nieregularnie na terenie całego parku. Towarzyszą im nieliczne bzy lilaki, berberysy, żylistki i ligustr, sadzone najczęściej wzdłuż alejek parkowych.