600 metrów od ruchliwego i głośnego Śródmieścia, w otoczeniu niskiej zabudowy znajduje się najstarszy murowany zabytek Radomia – kościół pod wezwaniem św. Wacława. Powstał w XIII wieku jako obiekt drewniany, a murowanym stał się w następnym stuleciu. Pierwotnie gotycka świątynia była niewielka – miała tylko 9 metrów szerokości i 15 metrów długości. Obecnie to prezbiterium dzisiejszego kościoła, czyli część z ołtarzem skierowana na wschód. Świątynia była stopniowo rozbudowywana. W XVI wieku dodano bardzo ciekawy element na ścianie szczytowej – pas z wnękami w formie serc – unikat w skali kraju!

Na początku XIX wieku kościół został przeznaczony na magazyn, a następnie na więzienie. Za tymi zmianami szły znaczne przekształcenia budynku – stracił on swój gotycki wygląd. Pod koniec lat 70. XX wieku został zwrócony władzom kościelnym. Rozpoczęto prace renowacyjne, dzięki którym kościołowi przywrócono gotycki wygląd.

To miejsce skrywa kilka ciekawostek. W przeszłości budynek miał skarbczyk i kruchtę, w której odprawiano egzorcyzmy! W XIX wieku pełnił funkcję szpitala epidemicznego, oddziału psychiatrycznego szpitala miejskiego i muzeum. Unikat w skali kraju stanowi pas z wnękami w formie serc na szczytowej ścianie kościoła.

Aby zobaczyć wnętrza, trzeba przyjść przed popołudniową mszą, która odbywa się o godz. 17.00. Wtedy można obejrzeć liczne witraże, które nawiązują do historii Polski. Są tu m.in. św. Kinga, książę Leszek Biały oraz Tadeusz Rejtan w scenie znanej z obrazu Jana Matejki. Oglądając obraz „Matka Boża Częstochowska – opiekunka narodu polskiego” można pokusić się o próbę rozpoznania historycznych postaci, wśród których są nie tylko władcy, ale także m.in. Fryderyk Chopin, Jan Kochanowski czy Mikołaj Kopernik.

Idąc od kościoła ulicą Świętego Wacława turysta odnajdzie kolebkę Radomia – grodzisko, czyli pozostałość grodu. W II połowie X wieku obszar ok. 2 hektarów nad rzeką Mleczną otoczono wałami zbudowanymi z drewnianych skrzyń wypełnionych ziemią. Wewnątrz wału znajdowały się niewielkie domy oraz kościół św. Piotra wybudowany w XI stuleciu. W XIII wieku, niedaleko grodu, powstała osada z kościołem św. Wacława. Był to ważny ośrodek handlowy i administracyjny. Gdy król Kazimierz III Wielki wybudował Nowy Radom, najstarsza część miasta straciła na znaczeniu. Pod koniec XVIII i XIX wieku teren dawnego grodu pełnił funkcję cmentarza. Nieco ponad 200 lat temu stary kościół św. Piotra został rozebrany.

Dziś w miejscu świątyni dziś jest wzgórze pokryte roślinnością – Grodzisko Piotrówka. Nazwa pochodzi od pierwszego radomskiego kościoła. Dzięki wykopaliskom archeologicznym można oglądać skarby Piotrówki – m.in. srebrną zawieszkę, kolię ze szklanych paciorków, krzyż relikwiarzowy czy wczesnośredniowieczne monety. Eksponaty znajdują się w radomskim Muzeum im. Jacka Malczewskiego.